Workshop 'becoming Lamb', Veerle Melis & Liza Prins
21 mei 2022, 13.00-17.00
Maak een reservering

“The lamb is not innocent. It knows how to read the feeling of the form of what is each other altogether, the fears and pleasures and neutralities of each other, the everything of what is expressed in a bleat or twitch when the lamb is with each other and the next one and there is never one lamb alone” - Anne Boyer

Het lam weet en leert in collectiviteit, het voelt minieme verschillen aan in de relationele werkelijkheid waar het een deel van uitmaakt, zonder die ooit te willen domineren. In een cultuur die het lam -of schaap- vaak afspiegelt als een volgzaam dier dat niet voor zichzelf kan of wil denken willen wij juist de wijsheid van het wollige wezen benadrukken. Door gebreide truien te hermaken tot kledingstukken voor meerdere personen hopen Liza Prins en Veerle Melis belichaamde sociale relaties materieel te maken en de gemeenschapsvormende potentie van textiel praktijken te laten resoneren met Anne Boyer’s wijze lam. Tijdens de workshop die zij op 21 mei organiseren nodigen ze het publiek uit om deel te nemen aan het uit elkaar halen van truien om daar experimentele non-functionele en meerpersoonstruien van te maken. Door het uitwisselen van vaardigheden en kennis rondom textiele technieken, en het maken van truien die door meerdere mensen gedragen kunnen worden, exploreren ze realiteiten die meer gericht zijn op de onderlinge verbondenheid dan op het individu. Afgewisseld door gezamenlijke stretch oefeningen, en momenten van voordracht van het gedicht, bevragen zij met de trui als metafoor om (weer) lam te worden, huidige neoliberale dynamieken van hyperproductiviteit en individualisme.

Als kunstenaarsduo vonden Liza en Veerle in elkaar een gedeelde liefde voor de relationaliteit, huiselijkheid en performatieve potentie van ambachtelijke praktijken. Met haar werk wil Liza (2 materiële praktijken herwaarderen die vaak gecodeerd worden als vrouwelijk. Door middel van gezamenlijke en persoonlijke performatieve werken en schrijfopdrachten refereert ze naar ambachtelijke praktijken waarin mens, dier en materie al eeuwenlang samenkomen. In haar recente werk heeft ze zich gewend tot biografieën van historische figuren - meestal vrouwen, meestal queer - die deel uitmaakten van de geschiedenis van de textielkunst, om hun ervaringen te herbeleven, terwijl ze hun verhalen verweeft met eigen relaties tot partnerschap, creativiteit, geestelijke gezondheid en herschreven, gekleineerd en gedomesticeerd worden.

Na het eerste publieke moment in Hotel Maria Kapel zullen we dit onderzoeksproject voortzetten tijdens een residentie in het Van Gogh House in Londen.

Afgestudeerd van een theoretische studie, ziet Veerle Melis (1990, Tilburg) zichzelf zowel als kunstenaar als ambachtsvrouw. Geïnspireerd door deze autodidactische achtergrond, is haar werk een voortdurende meditatie omtrent de vindingrijkheid van de (menselijke) natuur en creatie in het algemeen. Door middel van talloze repetitieve handelingen, leert ze van het materiaal dat ze gebruikt en de omgeving waarin ze werkt. Deze ontelbare herhalende handelingen, het maken van een schets, materiaal-specifieke kenmerken, conceptuele ideeën, familiegeschiedenissen, verslapping van aandacht, kleine foutjes en andere onvoorziene gebeurtenissen brengen inspiratie en inzichten voort. Deze kleine en grotere momenten van inzicht leiden tot een onderbuik-achtig begrip van en een nederige houding tegenover creatieve fenomenen en de verschillende manieren waarop onze wereld zich ontvouwt. Sporen van deze inzichtelijke momenten zijn zowel terug te vinden in kleine technische details als in de thematiek van haar werken.

Liza Prins is een kunstenaar, onderzoeker en schrijver gevestigd in Amsterdam. Ze werd opgeleid als kunstenaar aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam en aan de School of the Art Institute of Chicago en studeerde af met een masters degree in Artistic Research aan de Universiteit van Amsterdam, waar haar scriptie zich richtte op de raakvlakken tussen feministische, nieuw materialistische methodologie en performatieve praktijken. Haar huidige werk richt zich op het herinterpreteren en herwaarderen van vormen van arbeid die vaak als vrouwelijk worden gecodeerd. Door middel van collectieve en persoonlijke teksten en performatieve werken herinnert ze aan die praktijken die naar de marges van de maatschappij zijn verdrongen omdat ze, in de ogen van een agressieve kapitalistische ideologie, geen deel uitmaken van de vooruitgang, of er zelfs een gevaar voor vormen. In recente werken is haar focus enigszins verschoven van de eigenlijke arbeid naar de stem-gebaseerde praktijken die werden ontwikkeld in interactie met werk, niet zelden als een vorm van verzet. Haar werk is onder andere tentoongesteld in Nieuw Dakota in Amsterdam, Hotel Maria kapel in Hoorn, Kunsthuis SYB en The Roger Brown house in Chicago. Haar geschreven werk is gepubliceerd in academische en minder-academische tijdschriften, boeken en zines, zoals Metropolis M, Snaky Zine, ANTENNAE en Platform Taak. In 2019 ontving ze een jong talent beurs van het Mondriaan Fonds.

Mede mogelijk gemaakt door: Josine de Bruyn Kops Fonds