Schermafbeelding-2021-06-03-om-12.21.16.png

A place where we keep safe what we cherish deeply and value most. A place of caring, of memory and thought, around which we commune, learn and talk – or in which we hide and spend time alone, to find solace in soothing seclusion.


Project: Inside Archive
Kunstenaar: Rik Dijkhuizen


Voorjaar 2021

Met Inside Archive plaatst kunstenaar en HMK-alumnus Rik Dijkhuizen een monumentale maar ingetogen gele kubus op de mezzanine van HMK’s mintgroene ontvangstruimte, die de praktijken van care binnen de context van ruimtelijke vormgeving, archivering, en mentaal welzijn verkent. De permanente installatie fungeert zowel als een openbaar archief als een privé-schuilplaats en reflecteert op het idee van het archief als een levend lichaam dat voortdurend zorg nodig heeft, en levende lichamen als archieven die zorgzame toevluchtsoorden nodig hebben om naar terug te trekken in tijden van (persoonlijke) crisis.

Inside Archive probeert twee ogenschijnlijk tegengestelde behoeftes te verenigen in één ruimtelijke interventie. Het archief, dat veelal onttrokken blijft aan de ogen van het publiek, wordt openbaar gemaakt door deze in een toegankelijke constructie midden in de ruimte te plaatsen, waarin en -omheen gebruikers in nabijheid van het archief samenkomen om ideeën en kennis uit te wisselen. Een intiem zitje in de kubus biedt een plek waar in afzondering kan worden ontspannen en bijgekomen; een tijdelijke ontsnapping aan een wereld die sterk geindividualiseerd is en wordt overspoeld met crises, zoals de hutten in bergachtige landschappen voor passerende reizigers die op zoek zijn naar een veilige schuilplaats.

De permanente installatie nodigt bezoekers uit om te rusten, leren en praten over, in en rond het (institutionele alsook het persoonlijke) archief en na te denken over fysieke en metaforische plekken van collectieve belichaming.

Fotografie: Rik Dijkhuizen

Bio: Rijk Dijkhuizen

Rik Dijkhuizen (1988) is een beeldend kunstenaar wiens multidisciplinaire werk reflecteert op het te boven komen van (mentale) uitdagingen in een hyperindividualistische samenleving. In zijn scenografische installaties en verbeeldende narratieven gebruikt hij tal van (persoonlijke) referenties en connotaties om toevluchtsoorden voor welzijn te creëren. Deze plekken (topoi) zijn niet helemaal van deze wereld maar voelen gek genoeg vertrouwd aan en bevinden zich ergens tussen utopie, herinnering en fictie in.

Previous
Previous

TEXT/TEXTILE

Next
Next

Self-Care in Self-Build