Finn Maätita, Ribka Coleman & Jerrold Saija, [titel]
·Residency: 17 juli - 29 augustus 2025
·Meet & Greet: 24 juli, 16:00-19:00 uur
·Opening: 29 augustus 2025 (onder voorbehoud)
·Tentoonstelling: 29 augustus - 20 september 2025
Finn Anton Maätita, Ribka M. Pattinama Coleman & Jerrold Eliano Saija zetten hun samenwerking voort, waarin ze hun gedeelde connecties met het Molukse land en de stemmen in de diaspora onderzoeken.
Ribka M. Pattinama Coleman volgt momenteel een master aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Kopenhagen, bij de afdeling Media Arts. Hun praktijk richt zich op de invloed van Indonesisch en Moluks erfgoed, kolonialisme, zorgwerk, verzet, queer mythologieën en collectivisme. Als multidisciplinair kunstenaar werken ze met media zoals geluidsinstallaties, performances, video, sculpturen en het gebruik/consumptie van voedsel en drank. Met deze middelen willen ze rouw binnen de diaspora verlichten en emoties versterken en herinneringen oproepen die verbonden zijn met een verafgelegen thuis.
Jerrold Saija richt zich op het ontleren van schadelijke cycli veroorzaakt door de koloniale geschiedenis en de impact ervan op het Molukse lichaam. In zijn artistieke praktijk put hij uit rouw, orale geschiedenis, persoonlijke ervaring, archieven, herinneringen en de geneugten van het Molukse lichaam. Hij verkent nieuwe mogelijkheden binnen en rondom wat is overgebleven. Clownerie, fotografie, beeldhouwen, 3D-modellering, rendering & printen, en verhalen vertellen gebruikt hij als middelen om opnieuw verbinding te maken met wat verloren is gegaan. Objecten en installaties komen opnieuw tot leven en worden technologieën voor voorouderlijke communicatie en heling.
Finn Maätita is een Moluks-Nederlandse kunstenaar en onderzoeker, geboren en getogen in Nederland. In 2022 studeerde hij af in Fotografie aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Maätita verkent de tussengebieden van zijn culturele identiteit, waar tekenen, geluid, verhalen vertellen, bewegend beeld en performance samenkomen in installaties. Collectieve praktijken van dekolonisatie en intersectionaliteit motiveren hem om zich te laten zien en horen. Niet alleen als individu met Melanesische en Europese wortels, maar ook als inheemse persoon die zijn weg zoekt naar de voorouderlijke gronden. Hij herinnert zich hoe hij als kind dingen waarnam en experimenteert voortdurend met een taal die hem door anderen werd opgelegd.