A Body Without Its Flesh, het volgende hoofdstuk binnen Benjamin Francis’ iteratieve onderzoek, bestaat uit een installatie met sculpturen en rekwisieten die op de openingsdag op 30 april als podium dient voor performances. Middels dit werk reflecteert de kunstenaar op zijn ervaring om vanwege zijn dyslexie voortdurend gecorrigeerd te worden voor spelfouten. Deze dissonanten of errors worden in onze huidige samenleving zorgvuldig gecorrigeerd, aangezien alles buiten de norm als onproductief wordt beschouwd en daarom wordt buitengesloten. Door de verborgen dynamieken van de machtsverhoudingen die het onderscheid tussen goed en fout structureren en reguleren bloot te leggen, stelt de kunstenaar de vraag hoe die systemen zijn ontstaan ​​en wie de positie bekleedt om die binaire tegenstellingen te dicteren.

Tijdens zijn performances op 30 april nodigt Benjamin bezoekers uit om de installatie te betreden en de rol van leraar op zich te nemen en een gescripte tekst voor te dragen aan een klas van vier 'studenten', waarbij de kunstenaar optreedt als assistent van de leraar. Deze tekst verwijst naar de dogma's rond kunst en de kunstwereld en is meerdere keren door Google Translate gehaald, waardoor er fouten zijn ontstaan ​​waarover moet worden onderhandeld tijdens het reciteren ervan.

Door inspiratie te putten uit de typische ruimtes voor onderwijs, controle en discipline, geeft Benjamin gestalte aan een ruimte die vertrouwd is en ons toch herinnert aan die situaties van blootstelling en onderwerping. Het verhoogde bewustzijn in deze ruimte, nog versterkt door een grote spiegelwand in het midden van de ruimte, alle ramen die bedekt zijn met vaseline, een stalen mortuariumtafel en een reeks morfische sculpturen die als stille toeschouwers de ruimte innemen, confronteert de bezoekers met wat er overblijft na eindeloze interventies van reinigende correcties.

De installatie toont ons zoiets als de nasleep van het voortdurend onderwerpen van het lichaam aan correcties en de implicaties die ze hebben op het lichaam. Benjamin zegt hierover: "Reinigen verwijdert vlekken, maar ze laten ook sporen achter als je te lang wrijft." Met het project A Body Without Its Flesh wil de kunstenaar de heersende status quo ondermijnen en ruimte laten voor fouten, de wonden herstellen van de achtergebleven disciplinaire methoden die onze huid hebben geteisterd.

Benjamin Francis studeerde in 2020 af aan ArtEZ BEAR Fine Arts in Arnhem. Dit project maakt deel uit van een langer lopend onderzoek naar de niet-harmonische akkoorden en fouten die voortkwamen uit Benjamin Francis' interesse in dansrepetities. Hij ziet de balletzaal als een ruimte waar de lichamen gehoorzamen en ongehoorzaam zijn en waarmee een perspectief wordt gecreeërd dat beweegt tussen het deelnemende lichaam en het standpunt van de toeschouwer. De performers beheersen het script en lijken het te overstijgen door de toeschouwers de illusie te geven dat ze boven het podium zweven. Hij onderzoekt het lichaam en de ruimte vanuit noties als herhaling, verval, zuivering en fouten die zijn afgeleid van pedagogische structuren en machtsverhoudingen. Benjamin Francis heeft onlangs zijn werk getoond op Secondroom, P/////AKT, Het HEM, W139 en This art fair.

*Tijdens zijn residency-periode zal Benjamin Francis de installatie gebruiken als setting voor een performancefilm onder dezelfde titel, die later zal worden geproduceerd en uitgebracht.

Mogelijk gemaakt met hulp van: Mondriaan Fonds, Gemeente Hoorn en Amarte Fonds.